Surowce z tworzyw sztucznych są prasowane w specjalnych formach, a gotowa cegła jest używana do okładania ścian. Kolor hiperprasowanej cegły zależy od rodzaju przesiewania. Może być żółty, pomarańczowy, szary, różowy, czerwony, mleczny. Woda nie tylko jest niezbędna do wzniesienia budynków, a później do ich prawidłowej eksploatacji, lecz i po zakończeniu prac budowlanych występuje w samym budynku i w jego otoczeniu we wszystkich swoich stanach skupienia (stałym, ciekłym i gazowym) oraz pod różnorakimi postaciami: opadów deszczu i śniegu, mgły, wilgoci i wody zawartej w gruncie itp., prowadząc – gdy obiekt nie Kamień ozdobny dostępny jest na ścianę w wielu barwach, co umożliwia wykreowanie aranżacji wzorowanych na różnych zakątkach świata. Idealnie sprawdzi się też w loftowych, industrialnych wnętrzach oraz w nowoczesnych aranżacjach. Łatwo można go połączyć z meblami oraz innymi elementami wyposażenia. cash. Odpowiednio dobrane i wykonane wykończenie ścian zewnętrznych nowoczesnego domu to jego wizytówka i zwieńczenie całej budowy. Mając do dyspozycji ogromny wybór dostępnych materiałów wykończeniowych można łączyć je tak, by podkreślały niepowtarzalny charakter budynku. Istotną rolę odgrywają nie tylko kolor i materiał, ale również struktura, wytrzymałość i względy praktyczne materiałów elewacyjnych. Elewacja ma na celu nie tylko podkreślenie walorów estetycznych domu, ale również jego ochronę przed czynnikami zewnętrznymi i warunkami atmosferycznymi. Za jej pomocą można również poprawić parametry izolacyjne budynku, zatem na wybór odpowiednich materiałów elewacyjnych wpływ powinny mieć nie tylko względy estetyczne ale i praktyczne. Warto zwrócić uwagę, czy wybrany materiał będzie odpowiednio dopasowany do miejsca jego przeznaczenia, np. obszaru przyziemia budynku, który narażony jest na intensywniejsze oddziaływanie wody opadowej, a tym samym większe są jednym z najpopularniejszych sposobów wykańczania ścian zewnętrznych domu. Na rynku dostępne są różne rodzaje tynków, w zależności od ich przeznaczenia i wymaganych właściwości. Należy pamiętać, że do prawidłowego wykonania tynku niezbędne są odpowiednie warunki wybór odpowiedniego tynku wpływ na przede wszystkim technologiczna metoda wykonania ścian – w zależności od tego czy jest ona jedno- czy dwuwarstwowa potrzebny będzie inny rodzaj elewacyjne dzieli się pod względem ich grubości i ilości warstw na tynki tradycyjne (grubowarstwowe, cementowe lub cementowo-wapienne) i tynki cienkowarstwowe, najczęściej układane na siatce przymocowanej do warstwy izolacyjnej. Ich łatwa dostępność rynkowa i bogactwo kolorów są dużą cienkowarstwowe dzielą się pod względem substancji wykorzystywanej do ich wytworzenia. Stąd wyróżnia się:tynki mineralne, które charakteryzuje dobry poziom trwałości i odporności na wilgoć oraz dobra paroprzepuszczalność. Jest to najtańszy rodzaj tynku cienkowarstwowego. Jego wadą jest uboga gama kolorów dostępna na polimerowe (żywiczne), które charakteryzuje wysoka odporność na oddziaływanie wody, lecz fakt ten powoduje, że słabo przepuszczają parę wodną. Są ponadto mniej trwałe w porównaniu z tynkami mineralnymi. Tynki akrylowe to jedna z odmian tynków silikonowe – to tynki elastyczne, odporne na oddziaływanie czynników atmosferycznych o wysokiej przepuszczalności pary wodnej. Ich zaletą jest fakt, że nie płowieją, dzięki czemu są idealne do elewacji o intensywnym zabarwieniu. Niestety, są dość silikatowe charakteryzują się odpowiednio wysoką przepuszczalnością pary wodnej przy jednoczesnej wysokiej ochronie i odporności na działanie deszczu. Są jednak mniej elastyczne w stosunku do silikonowych, ale za to znacznie tańsze. Projekt domu z elewacją z tynku z elementami betonu i kamienia HOMEKONCEPT 35. AUTOR PROJEKTU: ARCH. JACEK NIEBIESZCZAŃSKIElewacja z kamieniaElementy elewacji wykonane z kamienia stają się bardzo popularne. Doskonale sprawdza się tu zarówno kamień naturalny jak również okładziny o przypominającej go strukturze. Takie rozwiązanie charakteryzuje się wysoką trwałością i odpornością na warunki atmosferyczne. Kamień doskonale sprawdza się jako materiał do okładania elementów szczególnie narażonych na niszczenie, takich jak parapety czy narożniki. Bloczki z betonu komórkowego to materiał na najcieplejsze mury. Ostateczna izolacyjność wznoszonych z nich ścian zależy też oczywiście od zastosowanej warstwy ociepleniowej Budujesz dom i zdecydowałeś się na ściany dwuwarstwowe? Sprawdź, z czego budować ściany zewnętrzne o takiej konstrukcji. Poznaj zalety i wady betonu komórkowego, ceramiki poryzowanej oraz silikatów. Zobacz przegląd materiałów na ściany! Jakie rzeczy bierzemy pod uwagę, wybierając materiały murowe? Przede wszystkim koszty i zakładaną trwałość budynku. Znaczenie ma też to, czy jest to budowa domu od razu pod klucz, czy realizowana etapami. Dużą rolę odgrywa stopień fachowości wykonawcy. Ważne są także usytuowanie domu, stosunki wodne i warunki gruntowe panujące na działce, tempo, w jakim buduje się z danego materiału, stopień trudności jego obróbki, jego dostępność i kompletność systemu (czy w ofercie są również nadproża, elementy startowe, elementy na ściany zewnętrzne i wewnętrzne itp.). Przy wyborze materiałów budowlanych istotne jest zapewnienie w domu przyjemnego mikroklimatu wpływającego pozytywnie na nasze zdrowie i samopoczucie. Pomocne będą w tym analiza składu fizycznego materiałów, a także wiedza na temat ich izolacyjności cieplnej i akustycznej. W domu ma być ciepło, a rachunki za energię powinny być niskie. Interesujące są też doświadczenia tych, którzy już zbudowali domy i w nich mieszkają. Są oni źródłem wiedzy na temat tego, jak materiały do wnoszenia ścian zewnętrznych się starzeją i sprawdzają po latach. Czy są podatne na przeróbki i zmiany w aranżacji wnętrza, czy łatwo wbija się kołki w ściany? Ciekawe są opinie specjalistów z dziedziny budownictwa, którzy wiedzą, jak interpretować parametry różnych materiałów do budowy domu. Zazwyczaj okazuje się, że zdania fachowców są podzielone, a każdy z nich ma swoje sprawdzone rozwiązanie. Autor: ZCB OWCZARY Ciepłe i trwałe mury można zbudować z różnych materiałów. Wybór najlepszego nie jest łatwy. Czym się kierować? Nowoczesne pustaki z ceramiki poryzowanej łączy się na pióro-wpust, co ogranicza powierzchnię spoin i poprawia izolacyjność całego muru. Ściany dwuwarstwowe są wciąż najpopularniejsze. Między innymi za sprawą niskiej ceny materiału oraz robocizny, ale nie tylko. Mają mur, który nie musi być gruby (zazwyczaj 18-25 cm) ani wykazywać ponadprzeciętnych właściwości termoizolacyjnych. Nie trzeba go też murować w żaden szczególny sposób. To najprostszy z możliwych do wykonania murów. Budując go, można zapomnieć o mostkach termicznych, bo i tak bryła domu zostanie szczelnie otulona ociepleniem. Termoizolacja ma zapewnić ścianom dobrą ochronę przed ucieczką ciepła z budynku. Na ociepleniu znajdzie się też tynk bądź inna okładzina elewacyjna, na przykład wykonana z desek albo płyt elewacyjnych. Zapewni ona ładny wygląd i osłoni dom przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych. Sprawdź też: Z czego budować ściany zewnętrzne trójwarstwowe >>> Ściany zewnętrzne: beton komórkowy Beton komórkowy powstaje powstaje w wyniku dodania pasty aluminiowej do mieszanki piasku, wapna, cementu i wody. Aluminium silnie reaguje z wapnem, dzięki czemu masa betonowa spienia się i tworzą się w niej mikrokomórki. Masa po związaniu jest formowana w bloczki, płytki bądź kształtki. Beton może mieć różną gęstość – od 350 do 700 kg/m3. Im mniejsza, tym materiał jest cieplejszy i łatwiejszy w obróbce, ale też bardziej kruchy. Do budowy ścian zewnętrznych używa się bloczków o szerokości od 18 do 48 cm. Można także kupić bloczki grubości 12 cm i płytki o grubości od 8 cm do 12 cm służące do wznoszenia ścian murowania ścian z betonu komórkowego używa się zaprawy tradycyjnej lub klejowej (cienkowarstwowej – do 3 mm). Na tradycyjną zaprawę muruje się tańsze bloczki o oznaczeniu GPLM, które mają mniejszą tolerancję wymiarową od nowocześniejszych, nadających się do łączenia zaprawą klejową. Zaprawa tradycyjna jest tańsza. Zaprawa klejowa zapewnia lepszą izolacyjność termiczną, ale znacznie komplikuje budowę – trzeba zachowywać szczególną staranność podczas poziomowania pierwszej warstwy bloczków i wyrównywać każdą kolejną przez szlifowanie. Bloczki z betonu komórkowego łączy się na wpust i wypust, co zwalnia z konieczności wykonywania spoin pionowych. Krucha struktura betonu komórkowego sprawia, że jest łatwy do szlifowania, cięcia, bez problemu wierci się w nim otwory. Niestety, z tego samego względu ma małą wytrzymałość na ściskanie – 2-4 MPa. Sprawdź też: Ile kosztuje budowa domu? Projekty małych i tanich domów wraz z kosztami budowy >>> Mały dom. 5 najlepszych projektów domów o pow. 70-80 m2 >>> TOP 5 - najlepsze projekty domów na wąską działkę >>> Kiedy do budowy domu wybrać beton komórkowy? To najlepszy z możliwych materiałów do samodzielnej budowy domu. Bloczki są dość lekkie oraz łatwe do obróbki – cięcia, wiercenia, frezowania i szlifowania. Te niskiej gęstości (350- 500 kg/m3 ) to materiał o wysokiej izolacyjności termicznej, więc warto je wybrać do budowy domów z założenia energooszczędnych. Bloczki gęstości 350 kg/m3 mają współczynnik przewodzenia ciepła λ = 0,090-0,095 W/(m·K). Przy takiej gęstości i grubości ściany 48 cm współczynnik U może wynieść zaledwie 0,17 W/(m2 ∙K), i to bez ocieplenia. Dodajmy, że wymagana przepisami wartość tego współczynnika nie może przekroczyć 0,23 W/(m2 ∙K). Taki sam współczynnik U (0,17 W/(m2 ∙K)) będzie mieć też ściana z bloczków szerokości 24 cm, które mają gęstość 600 kg/m3, ocieplona zwykłym białym styropianem grubości 10 cm. Istnieje jeszcze jeden powód, dla którego beton komórkowy okazuje się często najlepszym wyborem. Ten materiał sprawdza się bardzo dobrze, kiedy projekt zakłada wykonanie ścian łukowych. Bloczki da się bowiem bardzo precyzyjnie docinać, aby później zestawić je w kształt łukowy. Autor: Andrzej Szandomirski Beton komórkowy to najcieplejszy materiał murowy. Można z niego wznosić ściany jednowarstwowe albo – jeśli użyjemy węższych bloczków – ocieplone tylko 8-12 cm izolacji. Ściany zewnętrzne: ceramika poryzowana To produkty powstające z gliny wzbogaconej dodatkami zapewniającymi jej porowatość. Te dodatki w trakcie wypalania elementów w piecu spalają się. Pozostałością po nich jest porowata struktura gwarantująca wysoką izolacyjność termiczną. Ceramika poryzowana jest lżejsza i łatwiejsza w obróbce, ale za to bardziej krucha. Ściany nośne buduje się z pustaków, które mają boki wyprofilowane we wpusty i wypusty. Nie trzeba robić spoin pionowych. Pustaki łączy się na zaprawę tradycyjną lub ciepłochronną, a te, które mają szlifowane powierzchnie – na zaprawę klejową lub klej w postaci piany rozprężnej. Niektórzy producenci oferują też pustaki, z otworami wypełnionymi wełną mineralną lub perlitem, które zapewniają im jeszcze niższy współczynnik λ. Ściany z ceramiki poryzowanej należą do najdroższych. Ściany zewnętrzne: ceramika tradycyjna To budowlany klasyk do budowy ścian zewnętrznych wypierany z rynku przez ceramikę poryzowaną. Wciąż jeszcze można kupić pustaki ze zwykłej ceramiki, a także cegły. Takie elementy są twardsze i cięższe niż te z ceramiki poryzowanej, ale przy tym solidniejsze i lepiej izolują przed przenikaniem dźwięków. Ich izolacyjność termiczna jest gorsza. Do murowania ścian zewnętrznych używa się pustaków Max, U oraz cegieł kratówek – zwłaszcza K2. Są to głównie wyroby z bokami prostymi, nadające się do murowania na poziomą i pionową spoinę. Są też w sprzedaży pustaki Max i U z bokami przystosowanymi do łączenia na wpust i wypust. Muruje się je na zaprawę tradycyjną, bez wykonywania spoin pionowych. Kiedy do budowy ścian wybrać ceramikę? Ceramika to naturalny materiał z bogatą tradycją, który budzi zaufanie osób niegustujących w nowinkach technicznych. Ceramika budowlana, obecnie w znacznej większości poryzowana, zatem cieplejsza od tradycyjnej, pozwala wznosić ściany o dużej izolacyjności termicznej. Najcieplejsze są pustaki wypełnione wełną mineralną. Ich współczynnik λ = 0,081-0,084 W/(m·K). Można więc do ich ocieplania użyć mniej wełny lub styropianu niż w przypadku produktów „zimniejszych”. Szlifowane pustaki z ceramiki poryzowanej są najlepszą propozycją dla tych, którym się spieszy z budową. Można je murować na pianę poliuretanową, a to oznacza, że prace postępują znacznie szybciej, niż gdyby w użyciu była którakolwiek zaprawa. A poza tym budowa nie jest aż tak uzależniona od temperatury, bo pianę można nanosić nawet wówczas, gdy słupek rtęci spadnie do -5ºC. Jaki materiał na ściany - bloczki silikatowe, beton komórkowy, ceramika? WIDEO Z czego zbudować ściany zewnętrzne? Takie dylematy ma inwestor, który chce budować dom w technologii murowej. Odwiedzamy skład budowlany, by opowiedzieć o każdym z tych materiałów. Co na ściany - bloczki silikatowe, beton komórkowy, ceramika? Czy zmieniać materiał, który jest w projekcie? O ile nie jest to konieczne, lepiej budować z tego, co jest podane w projekcie. Zmiana jest jednak możliwa i dopuszczona przez projektanta, ale jeśli nowy budulec będzie miał inne wymiary, może spowodować trochę zamieszania. Większość bloczków i pustaków do budowy ścian dwu- i trójwarstwowych ma wysokość około 24 cm, rzadziej 25 cm. Okna mogą wypadać nieco wyżej lub niżej. To samo dotyczy nadproży oraz wieńców. Wykonawcy różnice mogą zniwelować, stosując nadmurówkę z cegieł lub bloczków o niższej wysokości bądź skracając elementy. Cegieł nie można jednak stosować do ścian jednowarstwowych. Ściany zewnętrzne: silikaty Bloczki silikatowe to najtańszy materiał do budowy domów. Twarde białe bloczki wapienno-piaskowe, mimo wykonanych fabrycznie drążeń, są ciężkie i trudne do murowania. Bloczek drążony waży 15-18 kg, a pełny 23 kg. Mają słabe właściwości termoizolacyjne. Współczynnik U nieocieplonej ściany grubości 24 cm wynosi 1,9 W/( a dla porównania taka sama ściana z betonu komórkowego odmiany 500 ma U na poziomie 0,58 W/( Ściany silikatowe za to świetnie akumulują ciepło. Tworzą tym samym rodzaj bufora utrzymującego nadwyżkę ciepła i oddającego ją powoli, gdy obniży się temperaturę w pomieszczeniach. Są również gładkie, więc zużyjesz mniej zaprawy, żeby otynkować budowane z nich mury. Za wzniesienie ścian z silikatów wykonawcy mogą zażądać więcej niż za murowanie z innych materiałów. Silikaty są natomiast dość solidnym produktem zapewniającym ścianom wysoki poziom izolacyjności akustycznej. Należą do najzdrowszych budulców dostępnych na rynku. Można je murować albo na tradycyjną zaprawę murarską albo na zaprawę klejową. Sprawdź: SILIKATY - sprawdź, zanim zaczniesz budować dom >>> Kiedy postawić na silikaty? Wybierzmy je, gdy zależy nam na ścianach wyjątkowo twardych i mocnych. Musimy sobie zdawać sprawę z tego, że wymagają solidnej termoizolacji, bo nie są ciepłe. Są natomiast ciche i warto je polecić do wznoszenia wszelkich ścian wewnątrz budynku. Warto się na nie zdecydować także wtedy, gdy chcemy mieszkać w przyjemnym mikroklimacie i nie lubimy, gdy zmiany temperatury w domu następują nagle. Silikaty są ciężkie i mają dużą gęstość, dlatego bardzo dobrze akumulują ciepło. Powoli się nagrzewają i stopniowo wychładzają. Tworzą zatem bufor cieplny w budynku chroniący przed nagłymi wahaniami temperatury. Jeśli inwestor chce budować w sposób ekologiczny, silikaty są najlepszym wyborem spośród opisywanych tu materiałów. Do ich wytworzenia nie używa się szkodliwych substancji chemicznych, a proces produkcji jest z pewnością mniej energochłonny niż wypalanie gliny. Jak wykazują badania, wyroby silikatowe wykazują też najniższą promieniotwórczość naturalną ze wszystkich materiałów budowlanych. Autor: Andrzej T. Papliński Ściany zewnętrzne: keramzytobeton To beton, w którym kruszywem jest keramzyt, czyli mieszanka gliny oraz łupków spiekanych w temperaturze 1200ºC i w efekcie zyskujących formę porowatych granulek. Z keramzytobetonu robi się pustaki oraz bloczki wypełnione styropianem. Jedne i drugie są przeznaczone do łączenia na wpust i wypust. Dodatkowo można kupić keramzytobetonowe belki nadprożowe do ścian działowych, a także nadprożowe kształtki U. Producenci keramzytobetonu oferują również systemy stropowe i bloczki do budowy fundamentów. Pustaki do ścian nośnych mają szerokość od 17,1 cm do 36,6 cm, bloczki z ociepleniem – 42 cm, a elementy do ścian działowych 7-11,5 cm. Komu polecamy keramzytobeton? Wybór keramzytobetonu sugerujemy wszystkim szukającym budulca na ściany lekkie, ciepłe i ciche. Bloczki i pustaki z tego materiału dobrze spełniają wszystkie te kryteria. Wśród elementów z keramzytobetonu znajdziemy bloczki wypełnione styropianem. Można z nich budować nawet ściany nieocieplone, a i tak z powodzeniem uda się spełnić surowe wymogi dotyczące izolacyjności termicznej. Ściany z keramzytobetonu łatwo też wykończyć tynkiem, bo dobrze trzyma się ich chropowatej powierzchni. Keramzyt można również śmiało polecić tym, którzy zamierzają zbudować bardzo ciche ściany wewnętrzne. Do tego celu przeznaczone są specjalne pełne bloczki akustyczne. Autor: Andrzej Szandomirski Z czego budować ściany? Wybór redakcji Najcieplejsze. Porównując materiały na ścianę dwuwarstwową grubości 24-25 cm, najcieplejsza będzie ta z bloczków betonu komórkowego, bo mają one współczynnik przewodzenia ciepła λ nawet 0,11 W/(m·K) dla gęstości 400 kg/m3. Jeśli ocieplimy je 10-centymetrową warstwą styropianu o współczynniku λ = 0,040 W/( ściana będzie miała współczynnik U bliski 0,21 W/( Pustaki ceramiczne grubości 25 cm mają λ na poziomie nie mniejszym niż 0,21 W/( i żeby ściana miała podobny współczynnik U, do jej ocieplenia trzeba by zastosować 14 cm takiego samego styropianu. Gdybyśmy jednak sięgnęli po pustaki ceramiczne wypełnione wełną, sama ściana grubości 30 cm miałaby U = 0,24-0,26 W/( jednak pod warunkiem że do murowania zostałaby użyta piana poliuretanowa. Po jej ociepleniu materiałem podobnej izolacyjności jak wcześniej o grubości 10 cm U ściany osiągnęłoby aż 0,15 W/( Najcieplejszym materiałem do murowania są obecnie pustaki keramzytobetonowe wypełnione polistyrenem (Hot Blok). Buduje się z nich mury jednowarstwowe grubości 42 cm o współczynniku U = 0,15 W/( Najcichsze. Jeśli chodzi o izolacyjność akustyczną, nic nie zagrozi keramzytobetonowi, ale tylko jeżeli ściana powstaje z pełnych bloczków. Ich wskaźnik izolacyjności akustycznej Rw przy grubości muru 18 cm wynosi 58 dB. Warto też pamiętać, że gruby tynk (1,5-2 cm) poprawi izolacyjność o dodatkowe 2-3 dB. Najłatwiejsze w budowie. Będą to lekkie i łatwe do cięcia bloczki betonu komórkowego. Mają pióra i wpusty, dzięki którym nie trzeba już robić spoin pionowych między elementami. Uchwyty wyprofilowane w bocznych krawędziach znacznie ułatwiają przenoszenie. Bruzdy instalacyjne i otwory da się w nich wykonać, nawet używając prostych ręcznych narzędzi. Zaletą betonu komórkowego jest też to, że nawet gdy któraś warstwa nie wyjdzie idealnie prosto, można ją wyrównać, szlifując bloczki. Najtańsze. Choć najmniej za sztukę kosztują bloczki silikatowe, to metr kwadratowy wymurowanej z nich ściany jest droższy niż w przypadku pozostałych produktów. Najtańsze są ściany murowane na zwykłą zaprawę cementowo-wapienną. Najmniej zapłacimy za wznoszone tak ściany z ceramiki (od 60 zł/m2). Nieco droższe są ściany z betonu komórkowego (od 68 zł/m2) i keramzytobetonu (ok. 70 zł/m2). Najdroższe są silikaty (od 82 zł/m2). Najsolidniejsze. Jeśli za wyznacznik solidności uznamy wytrzymałość materiału na ściskanie, to liderem zostają silikaty. Bloczki wapienno-piaskowe mają bowiem wytrzymałość w przedziale 10- 25 MPa. Okładziny z korka to materiał ciepły i łatwy w montażu. Czasem są dyskretnym tłem, ale coraz częściej zwracają na siebie uwagę jako nietypowy element wystroju Korek na ścianę pomimo dobrych właściwości izolacyjnych, trwałości, elastyczności, odporności na wilgoć i łatwości konserwacji to wciąż niezbyt popularny materiał wykończeniowy. Jeżeli nie masz jeszcze pomysłu na wykończenie ściany, być może rozwiązaniem dla ciebie jest właśnie korek. Korek można wykorzystać jako materiał wykończeniowy do dekoracji ścian i podłóg. Jaki jest? Sprężysty, trwały i dobrze tłumiący hałas. Ma prawie same zalety, dlatego też podłoga z korka to dobra alternatywa dla wykładziny czy paneli podłogowych. Zobacz, gdzie jeszcze warto wykorzystać korek w aranżacji wnętrz. Rodzaje okładziny z korka na ścianę Płytki z korka mają wymiary 600 x 300 i grubość 3 mm. Składają się z dwóch warstw: podkładowej (spodniej) z aglomeratu, czyli drobno mielonego korka, i wierzchniej z grubego korka dekoracyjnego. Krawędzie płytek z korka ściennego mogą być proste lub fazowane. Płytki są dostępne w kilkudziesięciu wzorach o różnej kolorystyce, sposobie wykończenia powierzchni i fakturze dekoracyjnej. Przykleja się je specjalnym klejem do korka. Tapety są pokryte cienką warstwą z naturalnego korka naklejonego na papier. Przykleja się je klejem do tapet. Korek na ścianie: prawie same zalety Okładziny korkowe nie mają wielu wad. Właściwie eksperci wymieniają tylko dwie. Po pierwsze, przy ich montażu na podłodze za pomocą kleju wodorozcieńczalnego płyty korkowe trzeba dociskać specjalnymi walcami, aby nie odkleiły się od podłoża. Po drugie, układając korek na ścianach, w ich narożnikach lepiej zamontować listwy maskujące – inaczej krawędzie płyt mogą się ukruszyć. Poza tym korek ma już same zalety. Najważniejsze z nich, to: trwałość – korkowe okładziny starzeją się bardzo wolno. Nie utleniają się szybko ani pod wpływem działania powietrza, ani promieniowania słonecznego (UV). odporność na atak grzybów, pleśni i innych mikroorganizmów. odporność na wilgoć – odpowiednio zaimpregnowany korek na ścianie może być stosowany nawet w wilgotnych pomieszczeniach, np. kuchniach i łazienkach. izolacja akustyczna – wyłożenie podłogi płytami korkowymi o grubości 4 mm redukuje hałas o 19-21 dB, zaś okładzina ścienna z korka o grubości 3 mm – o około 18 dB (rozmowa dwóch osób słyszana z odległości metra ma głośność około 60 dB). izolacja cieplna – zdolności ocieplające korka na ścianie można porównać z tymi, jakie mają styropian i wełna mineralna. Charakteryzuje się też, tak zwanym „ciepłem własnym” – po prostu jest ciepły w dotyku. elastyczność i sprężystość – odkształcenia i odgniecenia spowodowane np. naciskiem nóżek mebli czy upadkiem ciężkich przedmiotów są nietrwałe. Jeśli nie zostanie uszkodzona struktura korka, szybko wraca on do pierwotnego kształtu. łatwość czyszczenia – korek na ścianie ma własności antystatyczne, więc nie przyciąga łatwo kurzu. Dlatego też jest dobrym materiałem do mieszkań alergików. bezpieczeństwo przeciwpożarowe – pali się trudno i powoli, tylko przy dużym dostępie tlenu. Podłoga z korka – cicha i ciepła Korkowe podłogi również występują w dwóch rodzajach: jako płyty do przyklejania na wylewkach samopoziomujących oraz jako panele do montażu tzw. podłóg pływających (czyli nieprzyklejanych do podłoża). Dekoracyjne ściany z korka Do okładania ścian służą dwa rodzaje korkowych okładzin: płyty ścienne oraz tapety z korka. Te pierwsze wykonane są z dwóch warstw: podkładowej, tzw. aglomeratu, czyli drobno mielonego korka i wierzchniej – z grubego korka dekoracyjnego. Tapety robi się naklejając na papierowy podkład cienką warstwę korka. Autor: archiwum muratordom Autor: materiały prasowe WICANDERS Korek na ścianie dobrze znosi upływ czasu, należy go jednak chronić przed ciągłą ekspozycją na mocne promieniowanie słoneczne Korek na ścianę: jakie kolory Płytki korkowe mogą mieć barwę naturalną (beż i brąz), być woskowane lub malowane. W przypadku malowanych warstwa farby może pokrywać jednolicie całą płytkę (przy zachowaniu faktury korka) lub jedynie warstwę spodnią, możliwe jest też wybarwienie warstwy spodniej na inny kolor, a warstwy dekoracyjnej na inny. Najczęściej spotykane barwy korka na ścianę to zieleń, czerwień, biel i czerń. Płytki naturalne można malować lakierami oraz bejcami do drewna i materiałów drewnopodobnych. Płytki korkowe: jak mocować na ścianie Mocowanie płytek korkowych na ścianie jest łatwe i nie zabiera wiele czasu. Aby praca zakończyła się sukcesem, wystarczy dobrze przygotować podłoże i zastosować odpowiedni klej. Dyspersyjny na bazie żywic syntetycznych pozwala na zmianę położenia płytek przez kilkanaście minut od ich przyklejenia, ale zalecany jest tylko do podłoży chłonnych (na przykład tynków cementowych), natomiast kontaktowy, który nie pozwala na dokonywanie korekt, do chłonnych i niechłonnych. Przygotowujemy ścianę Gdy podłoże jest nowe: tynki tradycyjne – korek można przyklejać po trzech-czterech tygodniach od zakończenia tynkowania; płyty gipsowo-kartonowe – po wyschnięciu masy szpachlowej wypełniającej spoiny. Gdy podłoże jest stare: pyli, kruszy się albo ma dużą chłonność – konieczne jest naniesienie na nie gruntu, który poprawi słabe parametry; nierówne – trzeba je wyrównać, używając zaprawy wyrównującej lub tynkarskiej; poplamione – plamy należy wywabić, zeszlifować albo zamalować farbą odcinającą; tynk odspaja się od muru – trzeba go skuć, podłoże wyrównać, na przykład zaprawą wyrównującą; farba się złuszcza – musi zostać usunięta; pomalowane farbą klejową – należy ją zmyć albo zeskrobać; pomalowane farbą dyspersyjną lub olejną – jeśli korek ma być przyklejany klejem dyspersyjnym do podłoży chłonnych, stare powłoki trzeba usunąć. Stosując klej kontaktowy do podłoży niechłonnych, można tego uniknąć – ściany należy dokładnie umyć, a po osuszeniu wykonać próbę przyczepności, przyklejając jedną płytkę; wytapetowane – stara tapeta musi zostać zerwana. Uwaga! Stosując klej kontaktowy do podłoży niechłonnych, można zrezygnować z wcześniejszego gruntowania ściany. Jeżeli korek na ścianie będzie przyklejany klejem dyspersyjnym do podłoży chłonnych, zawsze trzeba je gruntować. Przygotowujemy korek na ścianę Trzeba zaplanować zestawienie płytek korkowych na ścianie – bezpośrednio przed przyklejaniem należy je wyjąć z opakowań i porównać ich odcienie, następnie przemieszać tak, by na ścianie powstała ciekawa kompozycja, a nie przypadkowe plamy. Nanoszenie kleju na korek – jest konieczne tylko wtedy, gdy używamy kleju kontaktowego. Klej dyspersyjny do podłoży chłonnych wystarczy nanieść na ścianę. Przygotowujemy narzędzia i materiały pomocnicze Do zabezpieczenia przed zabrudzeniem korka na ścianie przyda się – folia i taśma malarska. Do przyklejania okładziny z płytek korka – taśma miernicza, przymiar kątowy, sznurek traserski, nóż, ołówek, wałek gumowy, ścierka, pędzel, wałek welurowy lub szpachla ząbkowana. Autor: Maria Miklaszewska Korek na fragmencie ściany w kuchni wygląda bardzo dekoracyjnie.

element do okładania ścian budynku